Panorama starego Szczecina z wyjątkowego miejsca. To mogli zobaczyć dawni mieszkańcy miasta [ZDJĘCIA]

Muzeum wybudowane zostało w latach 1907-1913 według projektu ówczesnego architekta miejskiego (Szefa Miejskiego Urzędu Budowlanego, Städtisches Bauamt), Wilhelma Meyera-Schwartau.

Jak podaje "Encyklopedia Pomorza Zachodniego" uroczyste rozpoczęcie budowy odbyło się 22 maja 1908 r. jednakże prace budowlane trwały już wcześniej. Ogólny koszt budowy założenia tarasowego i Muzeum wyniósł ponad 2,5 miliona marek (w tym samego muzeum wraz z wyposażeniem ponad 1,5 mln marek). Ze względu wysokość kosztów przedsięwzięcia budowę podzielono na dwa etapy. W pierwszym postanowiono wznieść frontową partię gmachu oraz wschodnie połowy trzech skrzydeł poprzecznych. Pozostała część planowanej budowli określona została w projekcie jako „przyszła rozbudowa”, której miano dokonać w miarę rozwoju kolekcji. 23 czerwca 1913 gmach uroczyście otwarto, udostępniając zwiedzającym wystawy sztuki i część sal ze zbiorami przyrodniczymi.

Jeszcze w trakcie budowy gmachu podjęto decyzję o jego – niewielkiej – rozbudowie. Dzięki donacji Carla W. Fromholza możliwe stało się wzniesienie części środkowego skrzydła, mieszczącej salę wystaw czasowych, o którą dopominał się dyrektor muzeum, Walter Riezler. Pierwsza wystawa w nowym wnętrzu została otwarta już pod koniec 1913 roku.

21 sierpnia 1945 r. do gmachu weszli pracownicy utworzonego 1 sierpnia 1945 polskiego już Muzeum Miejskiego, zastając kompletny chaos i zniszczenia wnętrz. Większość zachowanych zbiorów ewakuowano do siedziby Muzeum Miejskiego przy Staromłyńskiej 27 bądź wywieziono do Warszawy (jak kolekcję waz i rekonstrukcji antycznych posągów greckich), zaś prowizorycznie zabezpieczony gmach w październiku 1946 r. przekazano Muzeum Morskiemu, podlegającemu Państwowemu Instytutowi Bałtyckiemu.

Po wyremontowaniu budynek otwarto dla zwiedzających dopiero w 1948 r. jednak wystawy obejmowały tylko część gmachu. toteż już w następnym roku postanowiono umieścić na najwyższej kondygnacji budynku filialną scenę Teatru Polskiego, która dała początek działającemu w tym samym miejscu do dziś Teatrowi Współczesnemu.