Wolin: Odbudują część starówki

Miasto z historią

Nie wiele grodów może pochwalić się taką przeszłością. W okresie świetności gród należał do najpotężniejszych w tej części Europy. W IX – XI wieku liczył od 8 do 12 tysięcy mieszkańców. Gniezno wówczas zamieszkiwało około 2 tysięcy osób, Szczecin liczył około 600 mieszkańców. Znaleziska na tym terenie świadczą o kontaktach handlowych z Iranem, Irakiem. Kwitła tu gospodarka, hodowano zwierzęta domowe, parano się rybactwem. Jedna z wersji początków grodu mówi, że Wolin założony został 50 lat p.n.e przez żołnierzy Juliusza Cezara. Do XVII w. miasto z nazwą Julin funkcjonowało. Taka nazwa widnieje na jednej z historycznych map Księstwa Pomorskiego z 1618 roku z drzewem genealogicznym głównej linii Gryfitów oraz linii rugijskiej. Mapa stanowi cenny eksponat muzeum w Wolinie. Podczas prac wykopaliskowych na terenie plemiennym odkryto ponad 600 punktów osadniczych z okresu od VII do XII wieku. Arabski podróżnik Ibrahim Ibn Jakub w 965 roku pisał, że Wolinianie posiadają potężne miasto nad oceanem z dwunastoma bramami i ma ono przystań, do której używają przepołowionych pni. Wojują oni z Mieszkiem a ich siła bojowa jest wielka. Zapisał też, że nie mają króla, rządy sprawuje rada starszych. Liczne znaleziska potwierdzają znaczenie portu, który uczestnicząc w wymianie handlowej z polskimi i zamorskimi krajami bogacił się i zyskał na znaczeniu. Hodowla zwierząt też świadczyła o rozwoju grodu. O wolińskiej twierdzy dowiadujemy się także ze skandynawskich i islandzkich sag. Pojawia się w nich jako Vineta labo wikiński Jomsborg.