Krążownik, który nosił imię słynnej Ligi Hanzeatyckiej. Zasłynął tym, że jego załoga tłumiła powstanie bokserów w Chinach

Stępkę pod budowę okrętu w stoczni AG Vulcan w Szczecinie położono w 1896 roku

Okręt został zamówiony pod kontraktową nazwą „N”. był niemieckim krążownikiem pancernopokładowym typu Victoria Louise. Wodowanie odbyło się 12 marca 1898 roku, po czym rozpoczęto prace wykończeniowe. Okręt ochrzcił Johann Georg Mönckeberg, burmistrz Hamburga. „Hansa” została przyjęta do służby od 20 kwietnia 1899 roku.

"Hansa"

• mierzyła 110,5 m długości
• i 17,6 m szerokości przy zanurzeniu 7,08 m,
• wyporność wynosiła 6705 t.
• Parowe silniki o mocy 9 900 KM zapewniały prędkość maksymalną 19 węzłów.
• Krążownik miał zasięg około 3412 mil morskich przy prędkości 12 węzłów.
• Załoga składała się z 31 oficerów i 446 żołnierzy.

Podróż do Azji Wschodniej

16 sierpnia 1899 roku "Hansa" wyruszyła w podróż do Azji Wschodniej, chociaż nie wszystkie testy maszyn zostały zakończone. Podczas całego rejsu wystąpiły problemy z maszynami. 7 października „Hansa” opuściła Kolombo i udała się do Singapuru, gdzie dotarła 13 października. Po czterodniowym pobycie w porcie jednostka opuściła Singapur, ale musiała wrócić po eksplozji kotła.

W wyniku wybuchu zginęło dwóch palaczy. 26 października okręt musiał przymusowo zawinąć do Xiamen, ponieważ stan instalacji kotłowej nie pozwalał na dalszą podróż. Krążownik rozpoczął dalszą podróż do Szanghaju 11 listopada , ale musiał wrócić do Hongkongu na początku grudnia, aby dokonać przeglądu maszyn.

ZOBACZ TEŻ: Największy statek pasażerski świata powstał w szczecińskiej stoczni Vulcan. To "Kaiser Wilhelm der Grosse"

Powstanie bokserów w Chinach

Wiosną 1900 roku, po wybuchu powstania bokserów w Chinach, „Hansa” zawinęła do portu Tanggu. W porcie zebrała się międzynarodowa eskadra okrętów. Najstarszy stopniem oficer, wiceadmirał Edward Hobart Seymour z Royal Navy podjął decyzję o wysłaniu odsieczy do zagrożonej przez Chińczyków dzielnicy dyplomatycznej w Pekinie. W składzie międzynarodowego korpusu desantowego znalazło się 20 oficerów, dwóch lekarzy i 487 ludzi z niemieckich okrętów. Z „Hansy” było to 123 marynarzy pod dowództwem pierwszego oficera Kapitänleutnanta Schliepera.

Odsiecz utknęła wobec groźby otoczenia. Tymczasem inny międzynarodowy oddział rozpoczął szturm fortów Taku. Komendę nad marynarzami sprawował Hugo Pohl, dowódca „Hansy”. 16 czerwca chińskiemu dowódcy fortu zostało postawione ultimatum. Chińczycy otworzyli się nieco ponad godzinę przed wygaśnięciem ultimatum 17 czerwca o godzinie 12.50. Ogień okrętów interwentów wyłączył z akcji większość chińskich dział w północno-zachodnim forcie. Następnie uderzyli marynarze. Zdobycie wszystkich fortów i wypędzenie ostatnich wojsk chińskich nastąpiło 21 czerwca, również pod dowództwem kapitana von Pohla. Udział w walkach w czasie powstania bokserów kosztował życie 13 zabitych marynarzy z „Hansy”. 24 było rannych.

POLECAMY TEŻ: Niesamowite zdjęcia, na których zobaczysz jak wyglądały dawniej znane miejsca w Szczecinie

A skąd zainteresowanie filatelistów?

Do dziś zachowały się trzy pocztówki od nadawcy z załogi SMS "Hansa", wszystkie wysłane do Huberta Schmitza w Barop koło Dortmundu. Jedna pocztówka została nadana w Hongkongu 5 kwietnia 1901 roku, druga wysłana z Batavii czyli obecnej Dżakarty 14 kwietnia 1901 roku i trzecia z 3 czerwca 1901 roku, nadana z portu Matupi na Nowej Gwinei Niemieckiej (dziś to wyspa Nowa Brytania należąca do Papui-Nowej Gwinei). Jak się okazuje to ostatnia pocztówka to jedyny dowód na to, że okręt odwiedził kolonialne posiadłości Niemiec na Pacyfiku. Nadawca napisał „Drogi Hubercie! Jutro czwartego popłyniemy stąd do Manili. Nadal jestem zdrowy i szczęśliwy".

Dowódcą okrętu był późniejszy dowódca floty niemieckiej

Od 14 lipca 1899 do 23 lutego 1901 „Hansą” dowodził późniejszy admirał Hugo von Pohl (1855-1916). Po wybuchu I wojny światowej został orędownikiem prowadzenia wojny głównie przy użyciu lekkich sił nawodnych i U-Bootów.

Po przegranej bitwie na Dogger Bank Hugo von Pohl zastąpił 2 lutego 1915 roku zdymisjonowanego decyzją cesarza Wilhelma II dotychczasowego dowódcę Hochseeflotte, admirała Friedricha von Ingenohla. Ograniczony cesarskimi rozkazami o nienarażaniu własnych wielkich okrętów na starcie z jednostkami Royal Navy, przesunął ciężar działań na agresywniejsze użycie okrętów podwodnych i sił lekkich. Hugo von Pohl zdecydował o rozpoczęciu nieograniczonej wojny podwodnej przeciwko Wielkiej Brytanii, wstrzymanej dopiero po zatopieniu transatlantyku RMS "Lusitania" w maju 1915 roku. Chory na nowotwór wątroby Hugo von Pohl ustąpił ze stanowiska w styczniu 1916 roku. Wkrótce potem, 23 lutego 1916 roku, zmarł w szpitalu w Berlinie.