Puszki, gruz, baterie i ubrania spłukane w toalecie. Tak zapychamy kanalizację

Rekordziści potrafią otworzyć duży właz studzienki kanalizacyjnej na ulicy i wrzucić tam... stary rower, skórę dużego zwierza, garnitur, a nawet pralkę. Ale nie lepiej jest w naszych prywatnych toaletach.

- Wrzucamy wszystko, co tylko zmieści się w otworze sedesu. A przecież to prosta droga do zapchania sieci kanalizacyjnej i problemów z cofającymi się nieczystościami we własnej toalecie - mówi Tomasz Makowski z Zakładu Wodociągów i Kanalizacji w Szczecinie.

Do sedesów trafiają różne pozostałości po remontach: gruz, kleje, fugi; puszki po napojach; stare lekarstwa; niedopałki papierosów; środki chemiczne; zużyte baterie; ubrania, ścierki. Koszmarem dla urządzeń sanitarnych są wrzucane do sedesu podpaski, pampersy, wata , prezerwatywy, żywność, patyczki do uszu.

- Te ostanie skutecznie potrafią unieruchomić małą pompownię ścieków, i to na parę godzin - dodaje Tomasz Makowski.

ZWiK przyjrzał się, gdzie problem jest największy. I tu niespodzianka. Najgorzej jest na nowych, eleganckich osiedlach domów jednorodzinnych, a lepiej niedaleko wysokich bloków mieszkalnych. Być może właściciele domów jednorodzinnych sądzą, że nowa kanalizacja zniesie wszystko. Ale to nieprawda.

- Kosz na śmieci powinien być obowiązkowym elementem wyposażenia każdej toalety czy łazienki. To tutaj powinny trafiać śmieci kosmetyczne i higieniczne - przypomina Makowski.

W Szczecinie jest kilkaset osiedlowych pompowni ścieków. Co jakiś czas każda z nich staje, bo niszczą je wrzucane do sedesów odpady. Blokują dławice pomp i zatrzymują kolejne zanieczyszczenia. Spada sprawność pompy, urządzenie grzeje się, zużywa więcej energii elektrycznej, wreszcie wyłączają się bezpiecznik i wszystko staje na kilka godzin. Naprawia to co najmniej dwóch mechaników. Zdarza się, że pompownia w ciągu doby więcej stoi niż pracuje, generując dodatkowe koszty.